Każdy atom Twego ciała jest mi tak drogi jak mój własny; w cierpieniu, w chorobie zawsze byłby mi drogi. Umysł Twój jest moim skarbem, a gdyby się zaćmił, zawsze pozostałby moim skarbem. Gdybyś szalała, krępowałyby Cię moja ramiona, nie kaftan bezpieczeństwa; gdybyś rzuciła się na mnie tak dziko jak owa kobieta dziś rano, przyjąłbym Cię uściskiem przynajmniej równie miłującym jak obezwładniającym. Nie cofnąłbym się przed Tobą ze wstrętem jak przed tamtą; w Twoich spokojnych chwilach nikt by nad Tobą nie czuwał, nikt by Cię nie pielęgnował prócz mnie, a otaczałbym Cię niewyczerpaną tkliwością, choćbyś mi najlżejszym nie odpłacała uśmiechem. Nigdy bym nie przestawał wpatrywać się w Twoje oczy, choćby mnie oczy te przestały poznawać...
- Jane Eyre, Charlotte Bronte -
