Burzliwa historia w prosektorium czyli „Burza" Zuzanny Gajewskiej

 

Tytuł: Burza

Autor: Zuzanna Gajewska

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 2022

Liczba stron: 344
Kategoria: Kryminał

Ocena: 7/10

O Burzy czytałam bardzo różne opinie i pomimo mojej własnej obietnicy, że nie będę czytać książek znanych mi blogerów, uległam pokusie. Lubię kryminały, również w polskim wydaniu, ale w ostatnich latach czułam pewne rozczarowanie tym gatunkiem. Schematyczne fabuły już mnie nudziły, a oklepane rozwiązania i sztuczne pompowanie napięcia po prostu męczyło. Pomyślałam jednak, że kto jak kto, ale wieloletnia recenzentka kultury Zuzanna Gajewska zapewne też zna te uczucia, a jej promotorstwo czytania, w którym dawno temu i ja brałam udział, jest dla mnie dowodem na to, że to nie jest osoba, która napisze cokolwiek byleby tylko zaistnieć. Nie wierzę w to. Ta autorka z całą pewnością ceni jakość i pomysłowość.

Główną bohaterką Burzy jest Ewelina Zawadzka, samotna matka oraz właścicielka zakładu pogrzebowego. Jej życie w Młynarach jest na tym etapie już całkiem spokojne i ułożone. Jednak pewnego dnia harmonię miasteczka rujnuje burza, podczas której dochodzi do dwóch dramatycznych wydarzeń. Jednym z nich jest wypadek autobusu, a drugim znalezione ciało zamordowanej blogerki i naukowczyni akademickiej Marzeny Tolak. Kobieta przeniosła się do Młynar niedawno, ale Ewelina polubiła ją, a w dniu jej śmierci opiekowała się jej młodszą córeczką. Dlatego ta tragedia dotyka ją bardzo osobiście i trudno jest jej zaakceptować niezbyt szybkie i niespecjalnie efektywne tempo śledztwa. Okazuje się jednak, że ludzie ukrywają całkiem sporo sekretów...

Kobieta mogłaby mieć o to pretensje, gdyby nie fakt, że była martwa. Główną zaletą pracy w domu pogrzebowym było to, że nawet niezadowolony klient milczał jak grób.

Cytat tygodnia

Nie pytajcie mnie, jak wyglądała moja matka: czy można opisać słońce? Z mamy promieniowało ciepło, siła, radość. Bardziej pamiętam te odczucia niż rysy jej twarzy. Przy niej śmiałem się i nic złego nie mogło mi się przytrafić.

- Dziecko Noego, Eric-Emmanuel Schmitt -

Dojrzała fantastyka i nordycka mitologia czyli „Serce wiedźmy" Genevieve Gornichec

Tytuł: Serce wiedźmy

Autor: Genevieve Gornichec

 

Wydawnictwo: Kobiece

Data wydania: 2022

Liczba stron: 385

Tłumacz: Robert J. Szmidt

Kategoria: Fantastyka, Fantasy

Ocena: 8/10

Serce wiedźmy, które otrzymałam dzięki uprzejmości księgarni taniaksiazka.pl bardzo mnie zaskoczyło. Interesuję się mitologiami, ale póki co tej nordyckiej nie poświęciłam zbyt dużo czasu. Dla większości z nas jest ona choć trochę bliższa dzięki takim produkcjom Marvela jak chociażby Thor albo Loki, które to okazały się wielkim sukcesem. Szczerze mówiąc spodziewałam się odcinania kuponów od tego co nam pokazano na dużym i małym ekranie - tymczasem ku mojemu zdziwieniu książka Genevieve Gornichec okazała się powrotem do korzeni tej mitologii, która nie jest tak miła i ładna jak w popularnych filmach i serialach, nie jest też tak prosta. 

Główną bohaterką tej historii jest Angerboda, której imię znaczy zwiastunka smutku. Po trzykrotnym spaleniu na stosie wiedźma ma dość i ucieka z Asgardu, a na swoją kryjówkę wybiera Żelazny Las na krańcu krainy olbrzymów, Jotunheimu. Pewnego dnia odwiedza ją Loki, który odnajduje ją by oddać jej pewną cenną rzecz. Od tego momentu rozpoczyna się ich dziwna i trudna relacja, która stopniowo przeradza się w silne uczucie. Jednak sytuacja się komplikuje, kiedy ratując swoje dziecko Angerboda posłuży się swoją mocą. Od tego momentu wszystko się zmienia, a profetyczne umiejętności wiedźmy pokazują jej coraz mroczniejszą przyszłość, od której może nie być ucieczki. 

- Gdyby łzy mogły ocalić moje dzieci od losu, jaki im zgotowano, zapłakałabym za wszystkie stworzenia Dziewięciu Światów.

Cytat tygodnia

Wszystko, co można dostać za pieniądze, jest tanie.

- Łuk triumfalny, Erich Maria Remarque -

Przedpremierowo - Kopciuszek u szalonego kapelusznika czyli „Caraval" Stephanie Garber

Tytuł: Caraval

Autor: Stephanie Garber

Cykl: Caraval

Tom: 1

Wydawnictwo: Poradnia K

Data wydania: 18.05.2022

Liczba stron: 368

Tłumacz: Mateusz Borowski

Kategoria: Literatura młodzieżowa, Fantasy, Fantastyka

Ocena: 7+/10

Już jutro premierę ma szalona książka - Caraval Stephanie Garber, w której magia i fikcja płynnie przenikają się z brutalną rzeczywistością. Przyznam się, że czytałam poprzednie wydanie tej książki i nie zachwyciła mnie. Brzmi zaskakująco jak na drugie zdanie recenzji, zwłaszcza pod oceną 7+/10, prawda? Już przy pierwszym czytaniu czułam, że to chyba nie najlepszy czas na tę lekturę i szczerze mówiąc obiecywałam sobie, że spróbuję raz jeszcze. Czułam, że wtedy uzasadniony chaos Caravalu mnie pogubił - byłam zbyt nieskupiona, a co kluczowe kompletnie nie pamiętałam zakończenia książki (co chyba najdobitniej wskazuje jak kiepski musiał to być dla mnie moment...)! Dlatego tym razem podeszłam do książki zupełnie inaczej - nigdzie się nie spieszyłam tylko delektowałam się kolejnymi stronami. Efekt jest taki, że odnalazłam się w niej o niebo, albo i dwa, lepiej!

Muszę powiedzieć, że Caraval jedna z tych psychodelicznych, dziwacznych i nadzwyczajne pokręconych historii. Już na pierwszych stronach książki poznajemy dwie siostry - Scarlett i Donatellę zwaną Tellą. Dziewczęta mieszkają na odległej wyspie Trisda i są wychowywane przez okrutnego ojca, który postanowił wydać Scarlett za mąż. Scar to jednak nie przeszkadza, bo jest przekonana, że tylko małżeństwo ocali ją i Tellę przed ojcem. Jednak na chwilę przed ślubem Scarlett dostaje list, a w nim trzy bilety na doroczną grę zwaną Caravalem. Obie dziewczęta od dziecka zachwycały się Caravalem, a uczestnictwo w tym magicznym widowisku było ich wielkim marzeniem. Rozważną Scarlett przed dołączeniem do tego wydarzenia powstrzymują nadchodzące zaślubiny, ale jest też świadoma tego, że udział w tej grze może nieść za sobą poważne skutki. Z jednej strony ma ogromną chęć zanurzyć się w tej wspaniałej przygodzie, ale z drugiej jest przekonana, że to nie odmieni jej losu - w odróżnieniu od ślubu i ucieczki do domu męża. Jednak chcąc nie chcąc dziewczyna trafia na wyspę słynnego Legendy... Caraval od pierwszej chwili zadziwia ją swą baśniowością, ale też mocno niepokoi, a Scarlett i Tella zostają wciągnięte w grę w zupełnie niespodziewany sposób i nagle niezwykła zabawa staje się niebezpiecznym widowiskiem, którego ceną może być życie sióstr.

To, co słyszałaś o Caravalu, nie wytrzyma porównania z rzeczywistością. 

To coś więcej niż tylko gra czy przedstawienie teatralne. 

Na tym świecie nie znajdziesz niczego równie magicznego.

Cytat tygodnia

Cisza jest święta.
Zbliża ludzi, gdyż tylko ci,
którzy się dobrze ze sobą czują, mogą siedzieć w milczeniu.

- Pamiętnik, Nicholas Sparks -

Fantastyka jakiej nie znacie czyli Mroczne materie Philipa Pullmana

Tytuł: Zorza polarna, Delikatny nóż, Bursztynowa luneta

Autor: Philip Pullman

Cykl: Mroczne materie

Tom: 1, 2 oraz 3

Wydawnictwo: MAG

Data wydania: 2019, 2020

Liczba stron: 396, 320, 504
Tłumacz: Wojciech Szypuła

Kategoria: Fantastyka, fantasy, młodzieżówka

Ocena: 8/10

 

Mroczne materie już od dawna były na mojej liście do przeczytania. W końcu to klasyka fantastyki, o rzekomo obrazoburczym przekazie, którą wielokrotnie widziałam na wszelkich listach "100 najważniejszych/obowiązkowych książek, które musisz przeczytać". Jednak żeby nie było zbyt łatwo, kiedy szukałam ich wiele lat temu, okazały się bardzo trudno dostępne. W kilku bibliotekach, w których o nie pytałam były albo nieobecne (najczęściej lata temu wypożyczone i nigdy nieoddane), albo obecne w pojedynczych i bardzo zniszczonych tomach. Dopiero pojawienie się serialu HBO położyło kres tym brakom i mojemu czytelniczemu nieszczęściu - przy okazji premiery ekranizacji pojawiło się przepiękne (naprawdę przepiękne!) nowe wydanie. Zatem zabrałam się za lekturę i muszę przyznać, że zupełnie nie spodziewałam się tego co otrzymałam. 

W Zorzy polarnej poznajemy Lyrę Belacquę, sierotę wychowywaną przez Kolegium Jordana, do którego przed laty została podrzucona. Szybko przekonujemy się, że w świecie Lyry teologia, magia i nauka płynnie się przenikają, mimo, że Oxford, w którym mieszka wydaje się bliźniaczo podobny do tego, który znamy i my. Dziewczynka jest silna, bystra, sprytna, odważna i bardzo lojalna, chociaż często oszukuje. Nieocenionym wsparciem jest dla niej jej dajmon Pantalaimon. Lyra i Pan całe dnie spędzają na szaleństwach i psotach na terenie Oxfordu, a ich najlepszymi towarzyszami zabaw są chłopiec kuchenny Roger i jego dajmon Salcilia. Dlatego kiedy Roger i Salcilia znikają, Lyra bez wahania wyrusza w poszukiwania. To co odkrywa podczas tych pełnych przygód poszukiwań prowadzi do dalszych wydarzeń opisanych kolejno w Delikatnym nożu oraz Bursztynowej lunecie.

- Kim on jest? - zapytała Lyra. - Przyjacielem czy wrogiem? Alethiometr odpowiedział:
- Jest mordercą.
Na widok takiej odpowiedzi od razu jej ulżyło. Will mógł znaleźć pożywienie i wskazać jej drogę do Oksfordu, które to umiejętności były niezwykle użyteczne, ale zarazem mógł się okazać niegodnym zaufania tchórzem. Tymczasem morderca to doskonały towarzysz. Poczuła się przy nim tak samo bezpiecznie, jak wcześniej czuła się przy pancernym niedźwiedziu Iorku Byrnisonie.

Odkryć Ukrainę czyli „Planeta Piołun" Oksany Zabużko

Tytuł: Planeta Piołun

Autor: Oksana Zabużko

Wydawnictwo: Agora

Data wydania: 2022

Liczba stron: 400
Tłumacze: Katarzyna Kotyńska, Joanna Majewska, Anna Łazar

Kategoria: Esej

Ocena: 9/10

Od momentu wybuchu wojny w Ukrainie nieustannie sobie wyrzucałam, że ja w sumie nic nie wiem o literaturze ukraińskiej. Aż się we mnie zagotowało - co ze mnie za czytelniczka skoro nie znam nawet jednej książki od naszych sąsiadów? Z Białorusi to znam chociażby Swietłanę Aleksijewicz, a co z Litwą? Zawstydzona postanowiłam na razie skupić się na ukraińskiej. Okazało się, że odrobinę ratuje mnie fantastyka - przeczytane książki Aleksandry Rudej oraz Olgi Gromyko (która co prawda obecnie mieszka na terenie Białorusi, ale urodziła się w Ukrainie). Chyba, że "liczy się" to, że Michaił Bułhakow i Stanisław Lem urodzili się we Lwowie mimo, że ówcześnie nie było to terytorium Ukrainy? Postanowiłam, że ta moja skrajna niewiedza musi się zmienić i to teraz natychmiast!

Między innymi dlatego, kiedy pojawiła się okazja by przeczytać i zrecenzować książkę ukraińskiej pisarki dosłownie nie mogłam się powstrzymać. Muszę jednak przyznać, że wybór nie był przypadkowy. Ta konkretna lektura wzbudziła moją ciekawość od pierwszej chwili, a stało się tak za sprawą krótkiego artykułu, który przeczytałam pierwszego dnia wojny w Ukrainie. Planeta Piołun swoją premierę miała 23 lutego tego roku. Widzicie ten zbieg okoliczności? Autorka tej książki, Oksana Zabużko przyjechała na jej promocję do Polski i niespodziewanie to tutaj, a konkretnie w Warszawie, dowiedziała się o ataku Rosji na swój kraj. Początkowo nie wzbudziło to we mnie większych emocji. Jednak cały czas o tym myślałam, ja - człowiek, który wojnę zna wyłącznie z opowieści, z książek, z filmów, ewentualnie z wiadomości, nagle zaczęłam się zastanawiać co to znaczy. Uderzyło mnie to, że autorka jedzie do sąsiedniego kraju promować swoją książkę z esejami o swojej ojczyźnie i w tym czasie inne państwo napada na jej dom. Wojna zastaje ją poza domem. Zaczęłam się zastanawiać czy wzięła wszystko czego potrzebowała? To była pierwsza myśl, wtedy jeszcze nie rozumiałam, że wkrótce z Ukrainy ludzie będą uciekać zabierając torebkę, dziecko i kota w kontenerku. No właśnie, a czy w domu nie zostało jej dziecko albo czy nie czekał pies? Czy czuła szok? Czy może rozżalenie, że spełnia się scenariusz zarysowany od wielu lat? Cały czas wyobrażałam sobie, że jestem na jej miejscu i muszę przyznać, że z każdym dniem czułam coraz więcej. To wszystko sprawiło, że naprawdę bardzo chciałam przeczytać Planetę Piołun, poznać i tę autorkę, i tę książkę lepiej.

Inaczej mówiąc, jakoś nagle, jasno i nieodwołalnie zrozumiałam, że to nie jest o „wtedy", tylko o „teraz" - nie o 1934, tylko o 2014. Że świat zmienia się, przekraczają jakąś fatalną granicę, właśnie tutaj, teraz, natychmiast. I przeszedł mnie dreszcz. I szłam Nowym Światem, i drżałam z powodu tego odkrycia: że wszyscy ci ludzie wokół mnie jeszcze nic nie wiedzą. 

Cytat tygodnia

I świat w oszołomieniu spogląda, gubiąc się w domysłach: może mimo wszystko jest tam jakaś racja, choćby częściowa, dla usprawiedliwienia takich poczynań? W końcu rosyjskie, a właściwie radzieckie, story jest wszystkim znane i opiera się na pełnym wyborze rozpoznawalnych obrazów i memów, podczas gdy po stronie ukraińskiej nie ma absolutnie nic w tym rodzaju... A zwycięstwo zawsze należy do tego, kto opowie lepszą historię - wszystko jedno, prawdziwą czy zmyśloną.

- Planeta piołun, Oksana Zabużko -

Obiecująca kariera czy trudna przyszłość czyli „Jak zdobyć nagrodę Nobla, czyli opowieści dla młodych geniuszy" Barry Marshall, Lorna Hendry

Tytuł: Jak zdobyć Nagrodę Nobla, czyli opowieści dla młodych geniuszy

Autor: Barry Marshall, Lorna Hendry

Wydawnictwo: Young (Kobiece)
Data wydania: 2022
Liczba stron: 190
Tłumacz: Zbigniew Kościuk
Kategoria: Literatura dla dzieci i młodzieży, popularnonaukowa
Ocena: 8/10

 

Chcielibyście zainspirować swoją latorośl do nauki, a może Wasze dziecko ma już naukowe zacięcie i w wolnym czasie eksperymentuje z sodą oczyszczoną albo mentosami? Może macie już w domu zestaw małego inżyniera? Jeśli na którekolwiek z tych pytań odpowiedzieliście twierdząco to myślę, że Jak zdobyć Nagrodę Nobla, czyli opowieści dla młodych geniuszy od Barry'ego Marshalla i Lorny Hendry bardzo Wam się spodoba!

Młoda Mary wraz z mamą wybiera się na wykład znanego naukowca. Dziesięciolatka jest zafascynowana nauką i od dawna marzy, że ona również zdobędzie Nagrodę Nobla, dlatego nie może się doczekać spotkania z noblistą. Kiedy jednak naukowiec jest już mocno spóźniony na swoją prelekcję, dziewczynka znudzona oczekiwaniem oddala się i niechcący trafia na spotkanie tajnego bractwa zdobywców Nagrody Nobla. W zamian za niezdradzanie sekretu bractwa, wraz z dr Barrym Marshallem wybiera się w podróż w czasie i odwiedza jedenastu noblistów w ich czasach.

Nie zapominaj o malarstwie! Muzyce! Literaturze! Piękna rzeźba porusza mnie tak samo jak piękny związek matematyczny. Sztuka sprawi, że twoje wykłady będą znacznie bardziej interesujące dla studentów, a także uczyni cię lepszym naukowcem. Nauka i piękno nie są odrębnymi rzeczami. Poszukuj nauki w pięknych zjawiskach przyrody, które najbardziej cię intrygują.