„Pył zawieszony” Krzysztof Bieleń

Tytuł: Pył zawieszony

Autor: Krzysztof Bieleń

Wydawnictwo: Mamiko

Data wydania: 2017

Liczba stron: 68

Kategoria: Poezja

Ocena: 5/10

Fanką ani tym bardziej znawczynią poezji absolutnie nie jestem. Podkreślam to, aby nie było w tym wypadku wątpliwości, że niedługą książkę pana Krzysztofa Bielenia recenzuję z punktu widzenia czytelnika-laika, który dla odmiany postanowił przeczytać coś nowego i odświeżającego. Mój wybór padł na tę książkę także z powodu bardzo pozytywnego odbioru poprzedniego tomu pana Bielenia Błystki wahadłowe w gronie znawców poezji współczesnej.

Pył zawieszony to poetycka opowieść, liryczna forma wspomnień, podążająca zgodnie z zegarem biologicznym, opisująca kolejne okresy w roku, ale także przedstawiająca refleksje autora nad światem. Bardzo dużo uwagi jest tutaj poświęcane naturze i życiu blisko niej. Pełno tutaj kwiatów i drzew, ptaków, obłoków czy życiu w bliskości roli i bez wątpienia z wielką przyjemnością czytałoby się te utwory na łonie przyrody, w opisywanym okresie. Niestety sporo refleksji w tym nurcie nie stanowi niczego inspirującego ani ciekawego, ot jest opisem znanych nam wszystkim zjawisk biologicznych bez szczególnego skupienia się nad wynikającymi z tego wnioskami.

Oprócz tego dużo tutaj codzienności, zapachu chleba czy kawy, powszednich wydarzeń, opisów bez zbędnej patetyczności. Wiele utworów jest inspirowanych popularnymi wydarzeniami ze świata czego najlepszym przykładem jest ten od którego tomik wziął swój tytuł czyli Pył zawieszony, który nawiązuje do zjawiska atmosferycznego jakim jest smog. W stosunku do zwyczajowo czytanej przeze mnie poezji, jak i niektórych innych utworów z tego tomiku, jest to motyw nietypowy, wyjątkowy i bardzo ciekawy.

Cytat tygodnia

Czy jest coś piękniejszego na świecie od liter? 

To czarodziejskie znaki, głosy umarłych, 

cegiełki budujące cudowne światy, lepsze od naszego świata,

 pocieszyciele, towarzysze w chwilach samotności. 

Strażnicy tajemnic, głosiciele prawdy...

- Atramentowe serce, Cornelia Funke -

„Dom wschodzącego słońca” Aleksandra Janusz - Kamińska

Tytuł: Dom wschodzącego słońca
 

Autor: Aleksandra Janusz - Kamińska

Cykl:Miasto Magów

Tom: 1

Wydawnictwo: Uroboros

Data wydania: 2018

Liczba stron: 416

Kategoria: Fantastyka, fantasy, literatura młodzieżowa

Ocena: 7/10

Dom Wschodzącego Słońca to pozycja, na którą polowałam od dnia wydania. Dawno, dawno temu zobaczyłam kilka książek autorki, ale przez lata nigdy nigdzie nie udało mi się ich zdobyć. Na szczęście wydawnictwo Uroboros zdecydowało się na ponowne wydanie tego cyklu i tak oto wreszcie miałam możliwość przeczytania czegoś pióra pani Aleksandry.

Ze sporą dozą zachwytu przyznaję, że będzie chleb z tej mąki! Zdecydowanie taką fantastykę lubię - zaskakującą, wymykającą się schematom i standardowym formułkom. Autorka zdecydowanie miała przemyślany "swój" fantastyczny świat, który jest umieszczony w naszej rzeczywistości, na obrzeżach naszej świadomości, jako, że rzeczy niezwykłe i magiczne racjonalizując wypychamy ze swoich myśli.

Lektura opowiada o magicznej społeczności zamieszkującej miasto Farewell, a w szczególności Dom Wschodzącego Słońca. Jedna z głównych bohaterek - Eunice Wight jest buntowniczką i uczennicą miejscowego liceum, która wolnym czasie (i nie tylko) gra w przestrzenne zagadki logiczne na stronie internetowej Silver Tower. Po czasie okazuje się, że strona ma związek z magami zamieszkującymi Farewell, a w wyniku niecodziennego splotu wydarzeń Eunice trafia do Domu Wschodzącego Słońca. Tam pozna starych magów takich jak Krzysztof Poróżnik, Lloyd Dark, Timothy Hawkins, Gabriel Shade, siostrę Weronikę, ale także zamieszkującą Mandalę Emily Spencer. Od tego czasu Eunice będzie poznawać magię, a wydarzenia będą goniły jedno za drugim.

Cytat tygodnia

Napisałem "inne inteligentne gatunki", choć angielski fizyk teoretyk i 

kosmolog Stephen Hawking często żartuje (czy aby na pewno żartuje?), 

że zanim zaczniemy ich poszukiwanie, 

powinniśmy najpierw znaleźć dowód, że istnieje inteligencja na Ziemi.

- Wszechświat w Twojej dłoni, Christophe Galfard -

„Syberyjskie orzeszki cedrowe. Cudowny lek z tajgi" Barbara Simonsohn

Tytuł: Syberyjskie orzeszki cedrowe. Cudowny lek z tajgi

Autor: Barbara Simonsohn

Wydawnictwo: Vital

Data wydania: 2018

Liczba stron: 135

Tłumacz: Anna Chomik

Kategoria: Poradnik

Ocena: 5/10

Dużo słyszałam o cudownych i naturalnych lekach z syberyjskiej tajgi i słynne orzeszki cedrowe nie były tutaj wyjątkiem. Miałam szansę ich spróbować, a nawet spożywać olej cedrowy i może nie zaobserwowałam wielkich zmian w swoim zdrowiu (choć trzeba oddać, że stosowałam go przez krótki okres czasu), ale na pewno czułam się po nich bardzo dobrze, miałam więcej siły, lepiej spałam, a moje paznokcie były mniej łamliwe. Pamiętając te wszystkie zalety, chętnie sięgnęłam po książkę Syberyjskie orzeszki cedrowe. Cudowny lek z tajgi licząc na ciekawą opowieść i o tajdze, i o samych orzeszkach oraz ich zastosowaniu.

Po lekturze przyznaję, że pozycja ta zawiera świetnie przedstawioną botanikę drzewa, bardzo ciekawie, a jednocześnie w prostym języku opisane zdrowotne efekty spożywania produktów z orzeszków cedrowych. Sporą część lektury zajmują wyszczególnione efekty lecznicze, choć należy podkreślić, że wiele z nich wydaje się wysoce wątpliwa. Smog elektryczny, czy też raczej smog elektromagnetyczny zwany ewentualnie elektrosmogiem, nie jest ani precyzyjnym, ani dobrze opisanym zagadnieniem, a jednocześnie wyniki badań naukowych nie wskazują jego szkodliwości na zdrowie. W tym fragmencie lektury polecałabym czytelnikom sporą dozę zdrowego rozsądku oraz dystansu.

Cytat tygdnia

To zaskakujące, co cenimy, kiedy jest z nami naprawdę źle.

 

- Pomiędzy nami góry, Charles Martin -

„Gorączka" Mary Beth Keane

Tytuł: Gorączka

Autor: Mary Beth Keane

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Data wydania: 2018

Liczba stron: 440

Tłumacz: Jędrzej Polak

Kategoria: Literatura współczesna

Ocena: 8/10

Tyfusowa Mary to określenie, które już na stałe weszło do popkultury oraz języka i chyba niemal każdy z nas kiedyś je słyszał. Ja na przykład usłyszałam ostatnio to określenie wobec grupy zarażającej wirusami... komputery! Nigdy jednak nie prześledziłam historii dokładnie, wiedziałam jedynie, że Tyfusowa Mary to kobieta, która świadomie zarażała ludzi tyfusem w XX wieku.

Ciekawa tej historii zdecydowałam się na lekturę Gorączki Mary Beth Keane i muszę przyznać, że nie dość, że książka zachęciła mnie do poszukania naukowych źródeł o Mary Mallone, to w dodatku poznałam interpretację, ciekawe i prawdopodobne tło do tej znanej historii.

Jeśli poszukacie w internecie informacji o Tyfusowej Mary to przeczytacie wiele historycznych faktów, parę nazwisk, kilka bardzo suchych wniosków naukowych, a na deser masę spekulacji. Tymczasem w Gorączce znajdziecie fabularną wersję znanych wydarzeń, zaproponowaną przez autorkę i opisaną z punktu widzenia Mary Mallone, pełną emocji i człowieczeństwa.