„Dla Isabel. Mandala” Antonio Tabucchi

Tytuł: Dla Isabel. Mandala

Autor: Antonio Tabucchi

 

Wydawnictwo: Rebis

Data wydania: 2017

Liczba stron: 153
Tłumacz: Joanna Ugniewska

Kategoria: Literatura piękna

Ocena: 6/10

Antonio Tabucchi to autor podróżujący i poświęcający w swojej prozie wiele miejsca melancholii, tęsknocie, poszukiwaniach czegoś dla autora ważnego, ale pozostającego nieuchwytnym. Jego książki są zwykle o utracie, wspomnieniach i przeszłości, niepokojące, pełne niedopowiedzeń i mogę na samym początku zapowiedzieć, że nie inaczej jest i tym razem. Dla Isabel. Mandala to opowieść o poszukiwaniu przeszłości, wspomnieniach.

Polski pisarz – Tadeus Slowacki, wyrusza w podróż w poszukiwaniu zaginionej, bliskiej jego sercu kobiety. Powoli, niczym poszukiwacz skarbu, po kolei odnajduje osoby, które wypełniają kolejne kręgi jego mandali piaskiem wiedzy o kolejach losu kobiety. Jak to ma w zwyczaju Tabucchi wiele czasu spędzimy w jego ukochanej Portugalii, ale tym razem ślady Isabel poprowadzą nas także do Włoch, Alp, a nawet do Makau znajdującego się na terytorium Chińskiej Republiki Ludowej. Bohater będzie szukał tak długo aż... No właśnie. Czego właściwie oczekuje bohater po tych poszukiwaniach? Co spodziewa się znaleźć? A może właściwie byłoby zapytać czego znaleźć się nie spodziewa?

KONKURS!

Kochani

Konkurs na facebooku już jest! 
Do wygrania nowiutki egzemplarz "Słowika" Kristin Hannah!
Zapraszam serdecznie!

KLIK

„Nie bój się nocy. Nienawiść” Anna Kłodzińska

 

Tytuł: Nie bój się nocy. Nienawiść

Autor: Anna Kłodzińska

 

Wydawnictwo: CM

Data wydania: 2017 (wznowienie wydania z 1968 roku)

Liczba stron: 221

Kategoria: Kryminał

Ocena: 6/10

Nie bój się nocy. Nienawiść to kolejny kryminał z serii Najlepsze kryminały PRL autorstwa Anny Kłodzińskiej. Przyznaję, że byłam sceptyczna. Wydawało mi się, że kryminał ten będzie brutalny, osadzony w smutnych czasach PRL, mroczny kryminał z ogromnym ładunkiem nienawiści, która będzie motorem zbrodni. Jednak najwyraźniej trochę za bardzo przyzwyczaiłam się do nowomodnych standardów kryminału, bo ku mojemu zaskoczeniu książka przyniosła mi coś zupełnie innego.

Mamy nowe osiedle na obrzeżu Warszawy. Ładne, z laskiem, w lasku mostek, z kolejką elektryczną, kawiarnią z adapterem... Przyjemne miejsce. Pewnego dnia na posterunek zgłasza się kobieta informując policję o tym, że ktoś próbowałam ją pod laskiem przy nowym osiedlu udusić i to nie byle jak, bo własną chustką. Niedługo później w nocy, a właściwie prawie nad ranem, na tym samym osiedlu, przy tym samym lasku zamordowana zostaje młoda kobieta. Okazuje się, że uduszono ją szalikiem... Śledztwo w końcu trafia do kapitana Szczęsnego i jego kolegów z policji, a ten nie zamierza dać za wygraną. W międzyczasie pewien bezdomny zostaje znaleziony z zakrwawioną koszulą prominentnego właściciela fabryki na Pradze. Czy istnieje związek między tymi wydarzeniami? Kto i dlaczego napada na młode kobiety mieszkające na osiedlu?

Rudzielec nie przejął się. Miał czyste sumienie,

a perspektywa siedzenia była raczej wygodna.

Zbliżała się zima. Żeby ją przemieszkać w domu, w Radomsku,

trzeba było wziąć się do jakiejś roboty, a na robotę 
Rudzielec był uczulony od dziecka,

jak raz tłumaczył kierownikowi więzienia.

Od razu dostawał wysypki i „chodziło mu” po krzyżach.

Cytat tygodnia

Inteligentny człowiek, będąc w obcym mieszkaniu, 

powinien najpierw obejrzeć książki, a potem dopiero resztę.

- Patrol zmroku, Siergiej Łukjanienko -

„Siedemnaście zwierząt” Robert Pucek

Tytuł: Siedemnaście zwierząt

Autor: Robert Pucek

 

Wydawnictwo: Czarne

Data wydania: 2017

Liczba stron: 160

Kategoria: Literatura współczesna

Ocena: 10/10

Wiele ostatnio dzieje się na rynku wydawniczym dla biologii. Popularyzowana w piękny literacki sposób, ozdabiana cudownymi ilustracjami i zdjęciami – można stracić dla niej głowę, nie sądzicie? Jednak w gąszczu tych niezwykłych książek trudno wyłapać wszystkie najcenniejsze pozycje. Dzisiaj wskażę Wam książkę wyjątkową, która umknęła by wielu z Was. Jest mała, krótka i w miękkiej oprawie, nie ma nawet pięknych rysunków (oprócz okładkowego wieloryba). Jest niepozorna. Ale to złudzenie, bo Siedemnaście zwierząt kryje niezwykle piękną zawartość.

Pan Robert Pucek mieszka w lesie i na co dzień obcuje z naturą. Opowiada nam o tym na kartach tej książki. Każdy rozdział jest poświęcony jednemu zwierzęciu i opowieści o konotacjach biologicznych, literackich, filozoficznych. Nie są to jednak spostrzeżenia bagatelne, nie obawia się nawiązywać zarówno do arcydzieł jak i pisarzy mniej znanych, sięga do wszystkiego od porównań mitycznych, przez pisarzy powszechnie każdemu z nas znanych jak Nabokov, Umberto Eco, są nawiązania religijne jak np. do lamy Drukpy Kunley'a, są nawet nawiązania do naukowców takich jak Darwin, Kepler czy Polska Akademia Nauk. Są i wspomniani poeci na przykład Edgar Allan Poe, ale również Herbert czy Petrarka. A uwierzcie mi na słowo, że to tylko kropla w morzu nazwisk.

10 książek na Dzień Matki

Ach, jaki to piękny dzień! Dzisiaj dostałam cynk, że za niedługo Dzień Matki! Pomyślałam, że może spodobałoby Wam się kilka podpowiedzi jakie książki można by ukochanej rodzicielce zakupić. :)

Jesteście ciekawi? Zapraszam!

1. Siedemnaście zwierząt, Robert Pucek
    Wydawnictwo Czarne

To prawda, ostatnio jest istny boom na biologiczno-literackie książki i nie będę ukrywać - bardzo mi się to podoba. Zwłaszcza, że na szczęście wydawcy coraz częściej stawiają na niesamowite wydania i trzeba im oddać, że ilustrowane wersje Sekretnego życia drzew czy Duchowego życia zwierząt kradną serce, a odbić je może tylko przepiękna Inteligencja kwiatów! Ale w tym gąszczu bardzo pięknych książek jest ukryta niepozorna, nieduża i niedługa lektura jaką jest Siedemnaście zwierząt pana Roberta Pucka. Tak - to polska książka. Tak - o zwierzętach, ale nie tylko, bo moim zdaniem jest to małe dzieło sztuki, takie w którym biologia, czy też mówiąc bardziej precyzyjnie zoologia, przeplata się ze sztuką, literaturą i cudownymi opisami. Prawdę mówiąc Siedemnaście zwierząt oczarowało mnie spokojem, niezwykłymi opisami i refleksjami, autor zdobył moje wielkie uznanie (pomimo tego, że wcześniejsza książka autora jest o pająkach!) i uważam, że dla wielu Mam może okazać się rozkoszą czytelniczego podniebienia.

2. Małe wielkie rzeczy, Jodi Picoult
    Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Nie znam pozostałych książek Pani Picoult, ale Małe wielkie rzeczy naprawdę szczerze mnie ujęły prostotą i trafnością, ciekawą konfrontacją z trudnym tematem. Nie jestem może wielką fanką samego sposobu pisania autorki, bo ten jest bym powiedziała przeciętny, ale muszę oddać jej honor. Często jest tak, że wybieramy konkretne rzeczy też dlatego, że są pewne, że są obietnicą otrzymania czegoś z czym mieliśmy już do czynienia. Pani Picoult jest taką pewnego rodzaju klasyką, dzięki czemu mamy pewność otrzymania dobrej lektury napisanej w sposób ciekawy i przystępny. Autorka zaprezentowała trudny temat w sposób nie skandalizujący, niewulgarny, niebrutalny (nawet jeśli rzeczywistość może się taka chwilami wydawać), jasny i czytelny. Jest chwilami wzruszająco, jest też materiał do przemyśleń. Myślę, że jeśli Twoja mama czytała wcześniejszą książkę pani Picoult i była nią urzeczona, to ta pozycja będzie prezentowym strzałem w dziesiątkę!

3. Ćwiczenia duszy, rozciąganie mózgu, prof. Jerzy Vetulani oraz 
    ks.  Grzegorz Strzelczyk
    Wydawnictwo Znak

Książka opisywana jako konfrontacja mózgu i duszy, wiary i rozumu to niezwykle ciekawa wymiana poglądów pomiędzy zmarłym w tym roku prof. Jerzym Vetulanim i doktorem teologii ks. Grzegorzem Strzelczykiem. Zagorzały naukowiec ateista kontra ksiądz? Nie. Tu nie ma kontry - to dialog na najwyższym poziomie, pełen wzajemnego szacunku, interesujących zagadnień i anegdotek. To kulturalna rozmowa o wartościach, w której szanowane są wszystkie poglądy, a zmusza się czytelnika tylko do pomyślenia. Bo tutaj nie chodzi o przeciąganie ludzi "na swoją stronę" lecz właśnie o chwilę zastanowienia i danie ludziom wiedzy i możliwości wyboru, a nie gotowych rozwiązań. Bardzo inteligenta i bardzo ciekawa - prawdziwe ćwiczenia duszy i rozciąganie mózgu!

4. Światło, którego nie widać, Anthony Doerr
    Wydawnictwo Czarna Owca

Światło, którego nie widać to książka historyczna, o której każdy musi wyrobić sobie swoje zdanie. Autor jest pisarzem niezwykłym, a to co przedstawia bez wątpienia trafia w serce czytelnika. Książka przynosi nam jednak wojnę - temat trudny, choć niewątpliwie dający autorowi ogromne pole do popisu. Prawdziwe wyzwanie pojawia się jednak kiedy, do tematu II wojny światowej, dołożymy niewidomą dziewczynkę oraz niezwykłego chłopca, który dzięki swoim zdolnościom wstępuje do nazistowskiej szkoły, ale nie z powodu ideologii lecz aby uniknąć cierpienia i biedy. Autor postawił sobie poprzeczkę naprawdę wysoko i zapewniam Was, że ten test po stokroć zdał, nawet jeśli fabuła chwilami trochę ciążyła. To naprawdę piękna książka, w której znajdziecie wiele niezwykłych rzeczy, morza emocji i mnóstwo przekazu choć będzie to wymagało pewnego wysiłku.

Jeśli Wasza Mama lubi lekturę wymagającą, ambitną literaturę współczesną, która przyniesie satysfakcję i uczucie sytości - Światłem którego nie widać zaspokoi ten głód!

Cytat tygodnia

Kiedy otwierasz książkę, 

wkraczasz jakby do teatru: najpierw jest kurtyna, 

odsuwasz ją i przedstawienie się zaczyna.

- Atramentowe serce, Cornelia Funke -

„Królowa Tearlingu” Erika Johansen

 

Tytuł: Królowa Tearlingu

Autor: Erika Johansen

 

Cykl: Królowa Tearlingu 
Tom: 1

Wydawnictwo: Galeria Książki

Data wydania: 2015

Liczba stron: 486
Tłumacz: Izabella Mazurek

Kategoria: Fantastyka, Fantasy

Ocena: 8/10

Na Królową Tearlingu czaiłam się baaaardzo długi czas, intensywnie poszukiwałam jej w bibliotekach i na obniżkach. Wszystko to jednak zawodziło, rabaty były niewielkie, zaś w bibliotekach nie było nawet kolejki, bo po prostu nieomal żadna nie miała swojego egzemplarza. Wkrótce swoim zainteresowaniem zaraziłam matkę chrzestną od książek, a ta użyła swoich magicznych mocy i puf! Książka pojawiła się w moim domu!

Muszę przyznać, że miałam spore nadzieje co do Królowej Tearlingu, bo przez miesiące poszukiwań obrosła w moich oczach legendą. Nieczęste recenzje, nigdy negatywne, a wiadomo to rodzi podejrzenia, że to typowy ostatnio bestseller – dużo hałasu, a radości niewiele. Dlatego jestem bardzo szczęśliwa, ponieważ spieszę Was zawiadomić, że książka zaspokoiła moje potrzeby. :D

Prawdziwego bohatera poznaje się po tym, że 
najbardziej heroicznych czynów 

dokonuje w tajemnicy. 
Nigdy o nich nie słyszymy. 

A jednak, moi przyjaciele, jakimś cudem o nich wiemy.

Jak sami wiecie przypływ literatury fantastycznej w wersji Young Adult jest ogromny. Można swobodnie przebierać w nowościach praktycznie każdego miesiąca, w styczniu wyszedł finalny tom Trylogii klątwy Danielle L. Jensen (recenzja pierwszego tomu już wkrótce!), w lutym Dwór mgieł i furii (recenzja tutaj!), przed chwilą Imperium burz, czyli piąty tom Szklanego tronu (recenzja już wkrótce!), a to za chwilę kolejna część Czerwonej królowej (recenzje dwóch pierwszych tomów – tu 1, tu tomu 2) czy w czerwcu ma wyjść Sztylet zaręczynowy - drugi tom Sztyletu rodowego (recenzja tutaj!).. A to raptem kilka, najbardziej znanych spośród dziesiątek nowych pozycji. Nic więc dziwnego, że niełatwo odróżnić ziarna od plew i zgubić się w gąszczu opinii, tym bardziej, że część według mnie na zachwyty zasługuje, ale część nieco mniej.

Po lekturze mogę Was zapewnić, że Królowa Tearlingu jest inna niż większość tych książek. 

„Blackout” Marc Elsberg

Tytuł: Blackout

Autor: Marc Elsberg

Wydawnictwo: W.A.B

Data wydania: 2015

Liczba stron: 784
Tłumacz: Elżbieta Ptaszyńska-Sadowska

Kategoria: Sensacja, Thriller

Ocena: 8/10

W internetach huczy o książkach Marca Elsberga, wszędzie widzimy piękne i proste czarne okładki z tytułem i autorem. Przy okazji niedawnej premiery jego trzeciej książki – Helisy, pewnie sporo słyszeliście o katastrofach na miarę XXI wieku, o przyrównaniach autora do Georga Orwella czy Aldousa Huxleya, a frazy takie jak schyłek ludzkości, katastrofalny rozwój, ludzkie dramaty, upadek współczesnej cywilizacji dodatkowo nadmuchiwały całą sprzedaż. Bo ludzie lubią czytać o ludzkich dramatach prawda? Jednak czy Blackout (ang. awaria zasilania) rzeczywiście opowiada o schyłku cywilizacji?

Blackout jest pierwszą książką autora, a jej temat jest prosty. Mamy cały świat. Nadchodzi dzień zero. Prąd zostaje wyłączony. I teraz pada pytanie – jak żyć dalej? Czy w ogóle da się żyć dalej?

Większość z Was teraz się śmieje z mojego dramatyzmu, ale zapewniam Was, że czytając tę książkę nie śmiałam się ani razu. Nie dlatego, że Blackout to jakiś horror krwią pisany. Ta książka to teoretyczny scenariusz, nie posunę się do stwierdzenia „życie”, ale mam to słowo na końcu języka. Blackout jest długi, obfituje w szczegóły, zwłaszcza związane z zabezpieczeniami energetycznymi i elektrowniami. Elektrownie sprawiły, że byłam przegrana dla świata, bo akurat w tym semestrze jako zajęcia dodatkowe mam właśnie energetykę jądrową i promieniotwórczość, ale wiem, że dla niektórych taka ilość szczegółów może być zabójcza. Dlatego zaskoczę Was i powiem, że możecie je pominąć, ale wiedzcie, że stracicie kawał fenomenalnego researchu i prawdziwego thrilleru na jawie.

Cytat tygodnia

Magrat zastanowiła się, jak to jest, 

przez całe życie robić to, czego się nie lubi. 

To jak być martwym, pomyślała, tylko gorzej, 

bo jest się żywym i trzeba to znosić.

- Trzy wiedźmy, Terry Pratchett -

„Alchemik” Michael Scott

Tytuł: Alchemik

Autor: Michael Scott

 

Cykl: Sekrety nieśmiertelnego Nicholasa Flamela (tom 1)
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Data wydania: 2016

Liczba stron: 480 
Tłumacz: Hanna Baltyn-Karpińska

Kategoria: Fantastyka, Fantasy

Ocena: 6/10

O Sekretach nieśmiertelnego Nicholasa Flamela słyszałam już dawno dawno temu. Za to niedawno, będąc ws. Trylogii czasu w bibliotece wypatrzyłam i pożyczyłam. Pięknie wydana książka dla młodszych, a Nicholasa Flamela pamięta każdy to czytał Harry'ego Pottera, więc konotacja oczywista. Jednakże od książki wspominanej w jednym zdaniu z Harrym Potterem od razu mamy spore wymagania czyż nie? ;)

Nicholas Flamel był słynnym francuskim alchemikiem, najbardziej znanym z legendy o Kamieniu Filozoficznym, czyli substancji umożliwiającej przemianę pierwiastków w metale szlachetne oraz sekretnego składnika eliksiru nieśmiertelności. Śmiać się można, ale to nie bajka, bowiem Nicholas Flamel i jego żona Perenelle żyli naprawdę w XIV – wiecznej Francji. Czy odkryli kamień filozoficzny to już trudno powiedzieć, ale bez wątpienia historia ich życie odnotowuje.

Książka zaczyna się z hukiem, od porwania Perenelle i kradzieży Księgi Maga Abrahama, w której znajdują się wszystkie tajemnice włącznie z Sekretem Wiecznego Życia. Porywaczem i złodziejem jest John Dee, dawny uczeń obecnie 670letniego Flamela. Tak, dobrze widzicie – 670letniego. Przypadkiem w porwanie wplątuje się rodzeństwo - Sophie i Josh Newmanowie, co sprawia, że nie są teraz bezpieczni. Jednak czy tylko dlatego Nicholas decyduje się zabrać ich ze sobą? Czy to możliwe, aby Sophie i Josh byli zbawieniem ludzkości zapowiadanym w księdze oraz jedyną szansą na ocalenie Księgi Maga Abrahama?

-Musimy pomóc! - wrzasnęła Sophie.
-Jak? - odkrzyknął Josh, ale jego bliźniacza siostra już biegła do kuchni

w poszukiwaniu odpowiedniej broni.

Wyleciała stamtąd z kuchenką mikrofalową. 

„Mechaniczny” Ian Tregillis

Tytuł: Mechaniczny

Autor: Ian Tregillis

 

Cykl: Wojny alchemiczne (tom 1)
Wydawnictwo: Sine Qua Non

Data wydania: 2016

Liczba stron: 480 
Tłumacz: Bartosz Czartoryski

Kategoria: Fantastyka, Fantasy, Science fiction, Steampunk

Ocena: 8/10

Jest w tej książce coś niesamowitego.

Mechaniczny to fantastyka jaka rzadko się zdarza. Odurzająca i wciągająca bez reszty, ale chwilami ciężka i duszna. Taka literatura to prawdziwa czytelnicza rozkosz - jest tak mocna, że czasami musisz ją odłożyć, ale jednocześnie tak wciągająca, że nie ma mowy żeby nie sięgnąć po nią ponownie.

Opisana historia jest.. Po prostu fantastyczna. Początkowe strony były dla mnie drastycznie niezrozumiałe. Doszło do tego, że sprawdzałam czy czytam aby na pewno pierwszą część, a nawet na chwilę książkę odłożyłam. Ale gdy przebrnęłam przez nieco skomplikowany prolog... To już się potoczyło.

Najpierw poznajemy Jaxa – mechanicznego klakiera, który liczy sobie już 118 lat, a od kilkudziesięciu jest związany geas z jedną z holenderskich rodzin. Następnym bohaterem jest pastor Visser, szpieg i buntownik postawiony w tragicznej sytuacji demaskacji swojej siatki. Ostatnim poznanym głównym bohaterem jest francuska wicehrabina Berenice Charlotte de Mornay-Perigord – twórczyni siatki szpiegowskiej do której należy pastor. Ich losy co pewnie nie dziwi, przeplatają się. Zawiłe wydarzenia rzucają nimi po krainach, zmuszając ich do bardzo niebezpiecznych wyborów, z których konsekwencjami będą musieli się zmierzyć.

Bez wątpienia zadziwiająca jest koncepcja autora. Niesamowita, świeża, zaskakująca, tykająca i.. Nie powiem. Intelektualnie zmęczyła mnie ta książka. Była poważnym wyzwaniem i teraz zrobię sobie co najmniej miesiąc lub więcej przerwy. Ale nie mam wątpliwości – Powstanie trafia na listę must read i to do przeczytania na pewno w ciągu najbliższego roku, żeby nie zapomnieć fabuły, która jest nieco skomplikowana, ale bardzo dokładna i świetnie, naprawdę doskonale, zbudowana. Rozważania filozoficzne nad wolną wolą i duszą, które były jednym z ważniejszych tematów książki, przeniosą nas w zaskakujące obszary postrzegania świata. Fabuła poprowadzi nas nieomal na granice tych tematów i chwila zastanowienia jest po prostu nieunikniona. Owszem, można by powiedzieć, że pytania o granice wolnej woli, o uczucia czy duszę już były, ot chociażby poruszało to kilku filozofów (jak na przykład Tocqueville, Lock, Kant), pisarzy takich jak Mary Shelley w swoim Frankensteinie, a nawet mechanika kwantowa! Od dawna aspekty sztucznej inteligencji, sieci neuronowych są przedmiotem zainteresowania wszystkich od naukowców przez filozofów, psychologów po artystów. Jednak Mechaniczny to spojrzenie z nieco innej strony, nie potrafię przytoczyć żadnego innego przykładu kulturalnego, który poruszałby te zagadnienia w taki niecodzienny, nieomal prosty sposób.

Cytat tygodnia

Kto jak kto, ale krytycy literaccy powinni jednak wierzyć w duchy.
Obawa, że nagle o północy drzwi się otworzą i stanie w nich duch omawianego pisarza, 

mogłaby uchronić interpretatorów przed niejednym głupstwem.

- Wszystkie lektury nadobowiązkowe, Wisława Szymborska -