Kiedy prawa ziemskie i boskie się mieszają czyli „Katia" Anety Jadowskiej

Tytuł: Katia

Autor: Aneta Jadowska

Wydawnictwo: SQN

Data wydania: 2023

Liczba stron: 480

Kategoria: Fantastyka, urban fantasy

Ocena: 7/10

Miałam na ten rok marzenie, że w ramach wyzwania #polskafantastykafajnajest przeczytam dwanaście książek. Ani za dużo, ani za mało, tyle ile miesięcy i na początku roku wydawało mi się to bardzo realnym, a wręcz pesymistycznym założeniem, tym nie mniej byłam świadoma, że ten rok będzie pełen przygód, więc wolałam „wychodzić przed szereg". Okazało się, że nie doceniłam rozmachu 2023 i grudzień zaczęłam ze sporym debetem, bo zaledwie ośmioma zrecenzowanymi i dziesięcioma przeczytanymi książkami. Byłam jednak zdeterminowana, aby jeszcze podjąć walkę o realizację założeń... Nie przewidziałam tylko tego, że Wigilię spędzę chora i to na dwie choroby na zakładkę. Muszę przyznać, że jeszcze dzień przed nią czułam się bardzo rozczarowana, bo wydawało mi się, że kompletnie nie mam na to szans. 

Dlatego z ogromną dumą przedstawiam Wam recenzję DWUNASTEJ książki do wyzwania!

Tytułowa Katia jest nekromantką. Kobieta mieszka w Toruniu, prowadzi wojnę podjazdową z sąsiadem, który chce na niej wymusić sprzedaż jej działki, pomaga w cmentarnych sprawach, a równolegle jest namawiana do startowania w wyborach do Starszyzny i przejęcia opieki nad Cmentarzem Centralnym w magicznym Thornie. Jednocześnie Katia przeczuwa wiatr zmian, który coraz mocniej wieje jej w oczy. I kiedy tak już czuje głębokie zmęczenie i zniechęcenie, na progu jej domu pojawia się dawna klientka przewracając jej życie do góry nogami znacznie bardziej dosadnie niż kobieta by się spodziewała. Dosyć szybko okazuje się, że z grobów znikają ciała dzieci. A konkretnie młodych dziewczynek. Taka krzywda nie może przechodzić bez echa - Matka Ziemia jest wściekła, matka jednej z pogrzebanych dziewczynek zrozpaczona i przepełniona żądzą zemsty, a w tym wszystkim jest i Katia zdeterminowana, aby posprzątać ten bałagan, co może być znacznie trudniejsze niż sądzi. Jakby tego było mało, myśli nekromantki rozprasza pewien przeuroczy przedsiębiorca pogrzebowy. Chaos, chaos i więcej chaosu, który spowoduje... No właśnie. Co? 

Jej ojciec zawsze powtarzał, że chętnych los prowadzi, a niechętnych wlecze.

Kim jesteśmy, dokąd dążymy, a co da nam postęp czyli „Córka łupieżcy" Jacka Dukaja

Tytuł: Córka łupieżcy

Autor: Jacek Dukaj

Wydawnictwo: Literackie

Data wydania: 2009

Liczba stron: 136

Kategoria: Fantastyka, science fiction

Ocena: 8+/10

Od czasu mojej ostatniej książki pana Dukaja minęło wiele lat i od pewnego czasu „chodziło za mną" ponowne spotkanie. Gdzieś tam od samego początku wyzwania #polskafantastykafajnajest wiedziałam, że Jacek Dukaj musi się na tej liście znaleźć. Idealną książkę, na którą byłam jak mi się wydawało gotowa, zidentyfikowałam niemal od razu. Córka łupieżcy miała bardzo kuszący opis, nie była bardzo długa, a jednocześnie wielu opisywało ją jako jedno z prostszych dzieł autora, co jest o tyle ważne, że książki Jacka Dukaja są opisywane jako wizjonerskie, ale bardzo trudne do czytania, a nie chciałabym zniechęcić się na tym etapie.

Córka łupieżcy to tak naprawdę opowieść o dwóch światach. Pierwszym, który Zuzanna Klajn zamieszkuje na co dzień i jest to futurystyczna wizja naszej rzeczywistości, a konkretnie przyszłości Krakowa i to wcale w nieodległej przyszłości, bo jak możemy przeczytać „nie minęła połowa XXI wieku". Jednak chociaż pozornie nie dzieli nas od tego pomysłu dużo czasu, to pod względem technologicznym Jacek Dukaj przedstawia właściwie kompletnie inny świat. Drugi to tajemniczy byt, niepoznany, intrygujący. Główna bohaterka na urodziny otrzymuje prezenty, których część jest kwintesencją jej życia w wizjonersko przedstawionym Krakowie, a część to droga do tego drugiego, niezwykłego świata. Jednak wejście do tego niesamowitego miejsca niesie za sobą różnorodne konsekwencje, a części z nich nie da się ani zapobiec, ani cofnąć.

Cytat tygodnia

(...) są pewne myśli, które żyją w naszych umysłach jak przewlekła choroba. 

Czasem wydaje się nam, że je pokonaliśmy, ale okazuje się, 

że tylko przerodziły się w nowe, mroczniejsze formy.

- Nigdy nie gasną, Alexandra Bracken -

Mój dzień w książkach z okazji świąt Bożego Narodzenia :)

W tym roku z okazji świąt Bożego Narodzenia przede wszystkim życzę Wam zdrowia, ciepła, przyjemności z , uśmiechu i radości. Nas niestety złożył wirus i w tym roku Święta spędzamy samotnie w domu. Z jednej strony cieszymy się, że nikogo nie zarazimy, z drugiej mieliśmy wyjazdowe plany pełne czasu z najbliższymi, więc choroba niestety mocno krzyżuje nam plany. Ale cóż zrobić, na to wpływu nie mamy i pozostaje tylko się leczyć i utrzymywać dobry humor. :)

W tym roku, żeby tego uśmiechu było jeszcze więcej, na te święta proponuję zabawę Mój dzień w książkach (stworzoną przez Lirael i Cornflower), o której przypomniała mi niezastąpiona unserious.pl

Luki w przygotowanym tekście uzupełniamy tytułami przeczytanych w tym roku książek.

Szablon:

Mój dzień w książkach

Zaczęłam dzień (z) _____.
W drodze do pracy zobaczyłam _____
i przeszłam obok _____,
żeby uniknąć _____ ,
ale oczywiście zatrzymałam się przy _____.
W biurze szef powiedział: _____.
i zlecił mi zbadanie _____.
W czasie obiadu z _____
zauważyłam _____
pod _____ .
Potem wróciłam do swojego biurka _____.
Następnie, w drodze do domu, kupiłam _____
ponieważ mam _____.
Przygotowując się do snu, wzięłam _____
i uczyłam się _____,
zanim powiedziałam dobranoc _____ .

A zatem...

Zaczęłam dzień (z) Pożogą. W drodze do pracy zobaczyłam Zamieć

i przeszłam obok Ludzi na moście,

żeby uniknąć 451 stopni Fahrenheita,

ale oczywiście zatrzymałam się przy Skrzydlatych książkach.

W biurze szef powiedział: Gdzie są moje zwłoki?

i zlecił mi zbadanie Kołysanki dla czarownicy.

W czasie obiadu z Dziewięciorgiem kłamców

zauważyłam Zwyczajne potwory

pod Ministerstwem prawdy.

Potem wróciłam do swojego biurka Po drugiej stronie różdżki.

Następnie, w drodze do domu, kupiłam Drobiazgi takie jak te

ponieważ mam Lekcję chemii.

Przygotowując się do snu, wzięłam Rzeczy, których nie dokończyliśmy

i uczyłam się Ballady o nieszczęśliwej miłości,

zanim powiedziałam dobranoc Młodości.

Jeśli macie chęć to dołączcie do zabawy - ja z przyjemnością przeczytam Wasze książkowe przygody!! Wesołych świąt!

Cytat tygodnia

Pachnąca choinka, prezenty i świąteczne potrawy to tylko otoczka. 

Nic nieznacząca, jeśli nie pamiętamy, dla Kogo to wszystko. 

Niezależnie od tego czy wierzysz, czy nie, każdego świątecznego dnia dzieją się cuda.

- W tę grudniową noc, Dorota Dea Makowska -

Wielki finał czyli „Klątwa prawdziwej miłości" Stephanie Garber

Tytuł: Klątwa prawdziwej miłości

Autor: Stephanie Garber

Cykl: Baśń o złamanym sercu

Tom: 3

Wydawnictwo: Poradnia K

Data wydania: 2023

Liczba stron: 320

Tłumacz: Dorota Dziewońska

Kategoria: Fantastyka, fantasy

Ocena: 8/10

Powiedzieć, że czekałam na Klątwę prawdziwej miłości, to nic nie powiedzieć. Finał Ballady o nieszczęśliwej miłości był emocjonujący - zaskakujący, nieco druzgocący, całkowicie zmieniający optykę. Chyba każdy czytelnik po jego lekturze zadawał sobie pytanie jak Stephanie Garber wybrnie z miejsca, w które wpakowała swoją główną bohaterkę? Czy dla Evangeliny jest przewidziane szczęśliwe zakończenie?

Kiedy Evangelina wybrała się w podróż na Cudowną Północ miała marzenia - chciała poznać krainę, w której wychowywała się jej mama, chciała sprawdzić jak opowieści matki mają się do rzeczywistości i miała nadzieję, że w ten sposób uwolni się od obiektu nieszczęśliwej miłości. Ku własnemu zdumieniu odnalazła tam swoją bajkę - wyszła za kochającego ją księcia, mieszka w zamku, nosi piękne ubrania, je przepyszne rzeczy... Problem w tym, że nie pamięta jak się w tej baśni znalazła. Jakim cudem spotkało ją takie szczęście i czy aby na pewno jest to takie bezbrzeżne szczęście jak wszyscy ją przekonują? Czy jej mąż chroni ją czy swoje tajemnice? Dlaczego osoba, która jest uznawana za wroga numer jeden nieustępliwie nawiedza Evangelinę? Cykl Baśni o złamanym sercu nie bez powodu otrzymał taki tytuł i w tym tomie dobitnie nam o tym przypomni, bo kiedy pojawia się trójkąt miłosny, tyle magii i władzy, nie ma możliwości, aby wszyscy byli usatysfakcjonowani... Pytanie czy każdy może być szczęśliwy? Czy każdy zachowa swoje serce i życie? Jak zakończy się ballada o Łuczniku i Lisicy?

Wciąż czuła ból w sercu, jakby było roztrzaskane i pozostały po nim tylko okruchy. 

Położyła na nim dłoń - może podświadomie chciała zapobiec odłamaniu się 

kolejnych fragmentów. I po raz kolejny dopadło ją uczucie, 

że wśród odebranych jej wspomnieć była jedna rzecz ważniejsza od pozostałych, 

ważniejsza od wszystkiego.

Miała komuś do przekazania jakąś niezwykle ważną wiadomość. 

Jednak choćby się nie wiadomo jak starała, nie mogła sobie przypomnieć, 

co to było ani komu powinna to powiedzieć.

Przyszłość powstaje z popiołów przeszłości czyli „Księga magii" Alice Hoffman

Tytuł: Księga magii

Autor: Alice Hoffman

Cykl: Practical magic

Tom: 3

Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 2023

Liczba stron: 416

Tłumacz: Danuta Górska

Kategoria: Literatura obyczajowa, Fantastyka, fantasy

Ocena: 7/10

Minęło niemal 30 lat od czasu kiedy Alice Hoffman napisała i wydała Totalną magię. Historia sióstr Gillian i Sally, które po śmierci matki trafiają pod opiekę swoich niezwykłych ciotek Jet i Franny, rozbudziła wyobraźnię czytelników na całym świecie. W rezultacie Totalna magia otrzymała ekranizację, która swoją popularnością prześcignęła literacki pierwowzór, czemu trudno się dziwić biorąc pod uwagę świetnych aktorów z obsady i ich wielkie zaangażowanie. Od tamtego czasu pewnie tysiące osób prosiły Alice Hoffman o kolejną książkę o rodzinie Owensów i oto prawie 20 lat później otrzymaliśmy Zasady magii czyli prequel zdradzający co nieco z życia szalonych ciotek Jet i Franny. Potem za granicą wydano Magic lessons, które można byłoby nazwać prequelem prequelu, a na deser otrzymaliśmy Księgę magii, której fabuła ma miejsce po historii opisanej w Totalnej magii. Przyznaję, że poczułam ekscytację na myśl o kontynuacji historii Gillian i Sally, ucieszyłam się też na bliższe poznanie Antonii oraz Kylie, które pojawiły się w książkowej Totalnej magii.

Od kiedy w XVII wieku Maria Owens rzuciła klątwę na swój własny ród, kolejne unieszczęśliwione pokolenia muszą jakoś sobie z nią radzić. Niektórzy potomkowie się z nią godzili, inni postanawiali żyć jakby jej nie było, pozostali robili wszystko żeby ją oszukać. Każdy ponosił konsekwencje swojej decyzji, zwykle bardzo bolesne. Franny, Jet, Vincent, Sally, Gillian, każde z nich z klątwą walczyło na swój sposób i żyli z obawą, że ściągną śmierć na najbliższych. Są jednak chwile kiedy nie ma się już nic do stracenia i można spróbować nie tyle walczyć o swoje szczęście pomimo klątwy, ile zwalczyć samą klątwę. Tyle że to wymaga wielkiej ostrożności i wyjątkowego poświęcenia, a Księga kruka, która zawiera instrukcje łamania klątwy przebiegle prowadzi na Krzywą Ścieżkę. Sytuacja wymyka się spod kontroli kiedy w wyniku wypadku samochodowego w szpitalu ląduje chłopak Kylie Owens. Dziewczyna zrobi wszystko żeby go ratować, więc ze skrajnie niebezpieczną, parzącą palce książką wyrusza do Anglii szukać rozwiązania zagadki jak złamać klątwę by ocalić swojego ukochanego. Tylko, że chociaż Kylie jest zdeterminowana to równocześnie pozostaje skrajnie zagubiona, a to magia z którą igra jest skrajnie niebezpieczna…

(…) Jeśli kobieta sama nie spisze własnej historii, nikt tego za nią nie zrobi.

Cytat tygodnia

Martwi mogą zostać bohaterami, bo nie sprawią nam już zawodu. 

Z czasem staną się wręcz lepsi, bo wspomnienie o nich zacznie się rozmywać w pamięci.

- Cztery, Veronica Roth -

Pieszy - sport ekstremalny czyli „Wszyscy tak jeżdżą" Bartosza Józefiaka

Tytuł: Wszyscy tak jeżdżą

Autor: Bartosz Józefiak

Seria: Reportaż

Wydawnictwo: Czarne

Data wydania: 2023

Liczba stron: 392

Kategoria: Literatura faktu, reportaż

Ocena: 8/10

Codzienne podróżowanie po Warszawie ma swoje wady i zalety. Z jednej strony mam do dyspozycji rozbudowaną sieć komunikacji miejskiej - są autobusy, tramwaje, kolej podmiejska skm, km, wkd, mamy do dyspozycji metro, rowery miejskie... Wiele jest też dróg zarówno dla samochodów, jak i tych rowerowych. Czasami mam wrażenie, że nieco mniej jest chodników, zwłaszcza takich, na których mogą się wyminąć pieszy i rodzic z wózkiem, ale nie będę wybrzydzać. Jednak z drugiej strony w Warszawie wszyscy nieustannie się spieszą - piesi nie mogą przejść tych pięciu kroków to zebry albo podnieść głowy znad telefonu, rowerzyści nie zwracają uwagi na to, że ich ścieżki przecinają się z chodnikami i niejednokrotnie wymuszają pierwszeństwo pojawiając się znikąd na pasach (bez ścieżki), elektryczne hulajnogi przeciskają się pomiędzy pieszymi gnając na złamanie karku... Jednak chociaż zderzenie rowerzysty, pieszego i hulajnogi jest zawsze bolesne, a niekiedy tragiczne w skutkach, to największą przewagę mają kierowcy. Pieszy, rowerzysta i hulajnoga mają zerowe szanse w spotkaniu z pędzącym autem, busem, autobusem czy ciężarówką. 

Każdego dnia przemieszczam się po stolicy, najczęściej jako piesza, ale często jestem również pasażerką auta. Co prawda mam prawo jazdy, ale nie mam swojego samochodu. Jako osoba, która już miała na swoim koncie bycie potrąconą jestem na ulicy bardzo ostrożna. Mimo to, co najmniej 4-5 razy w miesiącu jestem o włos od potrącenia. W lipcu miałam tydzień kiedy aż cztery razy byłam uczestniczką niebezpiecznej sytuacji drogowej. W ciągu jednego dnia rano auto wtargnęło na pasy trzypasmówki w trakcie zielonego światła. Kierowca zamiast przeprosić zezwał pieszych i pojechał dalej nie zwracając uwagi czy nikomu nic się nie stało. Piesi nie są zaskoczeni, jest dla nich oczywiste, że powinni byli odskoczyć, niemal przepraszają. Tego samego dnia wieczorem przechodziłam przez pasy, auto skręcało. Ciepło lusterka poczułam na plecach, a powiew powietrza na gołych piętach w sandałach. Nie byłam zdziwiona, przyspieszyłam kroku, bo pomyślałam, że dzisiaj nie dopisuje mi szczęście. Kiedy jestem pasażerką auta niejednokrotnie zaliczyłam mikrozawał kiedy ktoś wyprzedzał "na trzeciego" i ledwie uciekł albo kiedy jechałam z naprzeciwka i ten wyprzedzający "leciał na czołówkę". Ile to razy na autostradzie mijały mnie auta niemożliwie rozpędzone, "siedziały na zderzaku", mrugały długimi światłami. Będąc użytkowniczką dróg wszelakich niejednokrotnie czuję strach, on jest wręcz integralną częścią poruszania się. Boję się tych pijanych, tych zatopionych w pisaniu smsów, tych przysypiających za kierownicą albo chcących się pościgać. Wszystko to już widziałam i wiem, że to może zabić. Nie ich, tylko mnie. 

Prawdopodobieństwo, że zginiecie w wypadku drogowym, 

jest największe w słoneczny sierpniowy piątek między 16.00 a 17.00. 

Tak pokazują statystyki.

Klątwa warta życia i magii czyli „Zaklęcie dla czarownika" Magdaleny Kubasiewicz

Tytuł: Zaklęcie dla czarownika

Autor: Magdalena Kubasiewicz

Cykl: Wilcza Jagoda

Tom: 4

Wydawnictwo: SQN

Data wydania: 2023

Liczba stron: 496

Kategoria: Fantastyka, urban fantasy

Ocena: 8/10

Książki Magdaleny Kubasiewicz to moje tegoroczne odkrycie jeśli chodzi o polską fantastykę. Od czasu Szamanki dla umarlaków Martyny Raduchowskiej szukałam czegoś w podobnym stylu - lokalnego urban fantasy z pomysłem, dowcipem i klimatem. Pani Kubasiewicz to wszystko podarowała swoim czytelnikom w cyklu o Wilczej Jagodzie i przyznam szczerze, że po jego lekturze jedyne czego mogę żałować to tego, że to już koniec tej fantastycznej i doskonale mrocznej przygody.

W wyniku wydarzeń opisanych w poprzednich tomach historii, Jagoda Wilczek była zmuszona złożyć pewną obietnicę Uczniowi Czarnoksiężnika Calebowi Blythe'owi i teraz przyszedł czas by jej dotrzymać. Dziewczyna pojawia się w Wielkiej Brytanii by służyć swoją wiedzą i umiejętnościami w rozpoznaniu i rozprawieniu się z pewną klątwą, która każdego roku odbiera życie kilku osobom związanym z pewną makabryczną i okrutną historią sprzed lat. Jednak sytuacja jest o wiele bardziej skomplikowana niż można byłoby się spodziewać - czas nie działa na jej korzyść, relacje osób zaangażowanych w tę sprawę są co najmniej trudne, a jakby tego było mało to sama klątwa nie przypomina niczego z czym Jagoda wcześniej miałaby do czynienia. Jak to możliwe, że przy tak wytężonych wysiłkach i takich zasobach klątwa wciąż pozostaje nierozpoznana, a sprawa nierozwiązana?  

Cytat tygodnia

Góry złowrogo błyszczały, pokryte lodowym lukrem, nie pozostawiając złudzeń, 

czego się można po nich spodziewać. "Uwaga, szklane Tatry!", 

bili na alarm ratownicy, prosząc turystów o zaniechanie wypraw. 

Ale gdzie tam! Gadaj zdrów! Śmiałek gonił śmiałka, a śmiałków goniła śmierć, 

ostatecznie dopadając dwunastu z nich. 

 

 - TOPR. Żeby inni mogli przeżyć, Beata Sabała-Zielińska -

Kiedy życie jest zabawniejsze niż reality show czyli „Artystokratka pod ostrzałem miłości cz. 1" Evžena Bočka

Tytuł: Arystokratka pod ostrzałem miłości. Część pierwsza

Autor: Evžen Boček

Cykl: Arystokratka

Tom: 6
Wydawnictwo: Stara Szkoła

Data wydania: 2023

Liczba stron: 176
Tłumacz: Mirosław Śmigielski

Kategoria: Literatura współczesna

Ocena: 7+/10

Podczas lektury kolejnej części tak przeze mnie lubianego cyklu o Arystokratce nie opuszczała mnie natarczywa myśl, że jeśli wierzyć zapowiedziom to jest to przedostatni tom przygód arystokratki Marii Kostki z zamku Kostka. W trakcie czytania nieustannie próbowałam znaleźć odpowiedź na pytanie, czy jest to dobra wiadomość, bo każdy dobry autor powinien wiedzieć kiedy zamknąć historię bez straty w czytelnikach, czy jednak historia zakończy się w taki sposób, że dowcip urwie się w połowie, zostawiając nas w poczuciu niedosytu.

W poprzednim tomie Maria wraz z delegacją wyjechała z oficjalną wizytą na królewski dwór. Nie obyło się oczywiście bez przygód ani przed podróżą, ani w trakcie, a jednak wydaje się, że i my, i Maria dosyć dobrze podczas tej wycieczki wypoczęliśmy. I całe szczęście, bo szósty tom rozpoczyna wielki powrót z wojaży i stawienie czoła konsekwencjom tej wyprawy. Część tych następstw okazała się przyziemna, ale niektóre z nich zaskoczyły nawet samą Marię. Do jej zawirowań sercowych, dziwactw rodziców, przygód z pozostałymi mieszkańcami zamku czy oprowadzania muflonów dochodzi zupełnie nowe wyzwanie w postaci nagrywanego na Kostce reality show, którego reżyserka jest gotowa na wiele! Szalony program, szalone kwestie sercowe, szaleni współlokatorzy w zamku, to wyborny przepis na kolejne dowcipne historie. ;) 

Pomimo iż Deniska miała jedynie podgrzewać gotowe posiłki z bezdennych zamrażarek pani Cichej, najwyraźniej zaczęła przeprowadzać eksperymenty kulinarne na własną rękę. Inspirację czerpała chyba z książki Młot na czarownice. 

Tym razem odnoszę wrażenie, że po fabule czuć nadchodzący wielki finał. Z jednej strony odczuwam z tego powodu lekki smutek, bo czeski humor Arystokratki nie raz wywołał uśmiech na mojej twarzy, ale z drugiej trudno nie zauważyć, że pewne elementy zostały powtórzone na tyle sposobów, że już dłużej bawić nie mogą. Ostatecznie przeczuwam, że hucznym zakończeniem cyklu będą zbliżające się wielkimi krokami urodziny naszej bohaterki i oczywiste pytanie czy je przeżyje. ;) Przy okazji być może otrzymamy odpowiedź, kto zgarnie serce i rękę głównej bohaterki, aczkolwiek mam wrażenie, że to już mniej więcej się klaruje.

Szósty tom przygód arystokratki Marii wielokrotnie mnie rozbawił, dobrze nam też zrobił wyjazd z Kostki w poprzedniej części i w rezultacie spędziłam z książką bardzo przyjemny czas. Jednak chociaż autor dwoił się i troił, proponował nowe elementy i w sumie zarzucał nas pomysłami, to niektóre mnie kompletnie nie chwyciły. Przykładem było „kilka numerów licealnej gazetki", których celem była jak sądzę chwilowa acz dowcipna zmiana scenerii, a ja ze znudzeniem czekałam aż w końcu wrócimy do czasów współczesnych. Również wątek Maksa i Marka był dla mnie nieco rozczarowujący, bo po pierwszych emocjach z poprzedniego tomu, w tym wydaje się, że jej relacja z jednym z nich idzie w zupełnie innym kierunku. Na przykład listy Marii wydają się napisane w innym tonie w zależności od tego, kto jest adresatem. Mam wrażenie, że ten wątek można było rozegrać znacznie lepiej, budując w czytelniku więcej ciekawości. 

To wszystko sprawia, że w tym momencie nadchodzący finał wzbudza we mnie dosyć pozytywne uczucia. Mam do tego cyklu dużo sentymentu i myślę, że za kilka lat z przyjemnością do niego powrócę, ale wydaje mi się, że aby zachować jego jakość trzeba już jednak go zakończyć. Myślę, że ten ostatni tom będzie wystrzałowy i nie oderwiemy się od niego do ostatniej strony i to będzie godny kres tej historii. Dlatego z niecierpliwością oczekuję na drugą część Arystokratki pod ostrzałem miłości i mam nadzieję, że zamknięcie tej opowieści będzie równie fenomenalne jak był jej początek. 

| Ostatnia arystokratka | Arystokratka w ukropie | Arystokratka na koniu |

| Arystokratka i fala przestępstw na zamku Kostka | Arystokratka na królewskim dworze | 

| Arystokratka pod ostrzałem miłości. Część pierwsza |

Nie pozwól zamknąć kręgu czyli „Klątwa dla demona" Magdaleny Kubasiewicz

Tytuł: Klątwa dla demona

Autor: Magdalena Kubasiewicz

Cykl: Wilcza Jagoda

Tom: 3

Wydawnictwo: SQN

Data wydania: 2023

Liczba stron: 384

Kategoria: Fantastyka, urban fantasy

Ocena: 9/10

Kołysanka dla czarownicy niesamowicie rozbudziła mój apetyt, potem dosłownie pochłonęłam Przysługę dla Czarnoksiężnika. Obie książki okazały się fenomenalne i sprawiły mi ogromną czytelniczą przyjemność. Dawno nie czytałam tak smakowitego polskiego urban fantasy, od którego dosłownie nie byłam w stanie się oderwać. Niewiele, bardzo niewiele, książek powoduje, że zarywam nocki. Wysoko cenię swój sen, ze względów zdrowotnych ogromnie go potrzebuje, a wykonywanie intensywnej pracy intelektualnej skutecznie wyklucza takie szaleństwa. Jednak raz na jakiś czas wykazuję się kompletnym brakiem rozsądku i coś takiego przytrafiło mi się właśnie z Klątwą dla demona Magdaleny Kubasiewicz. Niech już to będzie rekomendacją dla tego cyklu!

Klątwa dla demona nie zaczyna się niewinnie - najpierw słyszymy syrenią przepowiednię, potem dowiadujemy się o rytualnej klątwie z ofiarą z człowieka oraz dużej ilości złej magii skierowanej w nieznane miejsce, a co najgorsze, chociaż nikt nie może w to uwierzyć, wszyscy wiedzą kto jest sprawcą. Chociaż nie, najgorszym okazuje się to, że jedna ofiara to za mało i pojawiają się kolejne. Sytuacja wymyka się spod kontroli, robi się bardzo nerwowo, bo nie wiadomo co tak sumiennie tkana klątwa ma zniszczyć. Jakby tego było mało, wydaje się, że każdy gra w swoją grę, a Jagoda już nie wie czy jeszcze komukolwiek może zaufać. Każdy coś ukrywa, ale poważne pytanie brzmi - czyj sekret jest bardziej niebezpieczny? 

Jagoda, nie chcąc stawiać wszystkiego na jedną kartę rzucała w tej chwili na stół trzy, choć tak naprawdę nie znała wartości żadnej z nich.